dinsdag, november 06, 2007

HEAR HERE! - Ontdekking tijdens de museumnacht..

Opeens was daar in een hoekje van dek 4 van Nemo een 10-koppige band met mooie nieuwe arrangementen en prachtige muziek. Dat bleek HEAR HERE ! te zijn, een band onder leiding van Thomas Welvaadt. Alle nummers waren (muv van één arrangement van Billy May) door hem gearrangeerd. Dit alles in mini-big band setting (een mix van veel jong en beetje oud met veteranen Binkhorst, Schuster en daarnaast Robert Scherpenisse, Haye Jellema en nog diverse spelers wiens naam mij even ontschoten is) met bijpassende arrangementen. Dus niet big-band arrangementen minus wat instrumenten: nee, voor die setting geschreven stukken.

Voeg daaraan toe een hele goede zangeres (Roos Jonker) en dan kan het gebeuren dat de alleroudste standard (fly me to the moon) gewoon als nieuw je oor komt strelen. En volgens mij ook sophisticated hippie van Horace Silver. Tja, puur genieten, zij het dat de museumnacht-mensen wellicht niet in de gaten hadden wat zich echt op dek 4 afspeelde.

Het schijnt dat er komende maanden een cd-presentatie aan zit te komen. Als Nemo een voorproefje was kijk ik maar wat graag uit naar het hoofdgerecht dat dan gepresenteerd wordt.

zondag, augustus 19, 2007

Cubop city big band en Drums United bijeen op grachtenfestival..!

Vanmiddag een waanzinnig mooi en bijzonder concert meegemaakt. Twee bands van Lucas van Merwijk (Cubop city big band en Drums United) speelden een combinatieprogramma. Met zonnige dansbare muziek met wereldmuzikale ritme's erin. Zoals het programma zei:
For this special occasion new bigband arrangements will be written based on senegalese, indian and spanish percussion pieces and rhythms

Tja, het was mooi weer en de muziek was overweldigend goed. De lokatie: nieuw muziektheater lab aan de noordkant van Amsterdam. Enige minpunt was dat er een zit-opstelling was gemaakt. Want bij dit soort enorm goede dansmuziek moet je eigenlijk niet zitten maar dansen. Afijn, uiteindelijk kwam het allemaal goed. Arrangementen waren doordacht en mooi. Percussionisten allemaal zeer bijzonder en zeer vaardig. Muziek die je direkt doet glimlachen, zo niet op je gezicht dan toch zeker in je hart. De passie sprong ervan af.

En we namen de boot terug en prezen ons gelukkig deze trip te hebben gemaakt.

Sacred music van de Duke in de Westerkerk

Gisteravond heen geweest. Jazz orchestra of the concertgebouw met claron mcfadden. En ze deden delen uit de sacred music van Duke Ellington. En de ouverture van de notekraker suite. Wel even wennen aan de akoestiek, maar alom prachtig gespeeld door de big band. Heel erg goed hun best gedaan om onder de zangeres te blijven ook. En daarnaast komisch dat het geen jazz publiek was en dus geleidelijk aan pas het besef doordrong dat je na een solo mag klappen.

Mooi stukje werk, heel bijzonder en doet hopen dat er een moment komt dat de Jazz Orchestra of the Concertgebouw de hele sacred music gaat doen met alle zang en tapdans. Wie weet een idee voor volgend jaar?

Max Roach overleden....

Zie alhier het artikel uit de NY Times.

zaterdag, mei 19, 2007

Bimhuis 31 maart 2007: Zuco Acoustico

Is opgenomen door de VPRO. En wij waren erbij live. Gewoon te gek goed. Alleen jammer dat het publiek een beetje suf blijft zitten en weinig mee wilde dansen. Pas aan het einde ging het wat los. Overigens ook een leuk interviewtje in de pauze. Waarbij Stefan Kruger nog even toelichtte dat er voor de pauze nog wel wat 'gefoezeld' was. Anyhow, gewoon een te gek concert.



Overigens blijf ik erbij; dat gekut en geklooi met die jassen over stoelen in het BIM-huis om plaatsjes te reserveren moet een keer afgelopen zijn. BIM: schiet op met geplaceerde stoelen. Laat mensen gewoon heel veel betalen voor de goede plaatsen in plaats van al die slechte energieën en dat geruzie en dat plaatsje bezet houden.

donderdag, februari 01, 2007

Maximaal gejazzed to the max !

Zojuist teruggekomen van een verbazend, verrassend en erg mooi optreden van Jazzed to the Max. Een groep van vijf vocalisten met prettig trio erbij. Ze presenteerden de CD Cream Cheese and Bagels aan hun producer. En hoe !

Op een onNederlandse manier was de presentatie goed verzorgd. Choreografie, piekfijn in orde. Niet bijzonders zult u zeggen, maar er is een catch. De tenor is, zo ver wij begrijpen, blind en hij deed toch óók alle bewegingen synchroon mee. En dat alles zo soepel dat je na verloop van tijd eigenlijk vergeet dat hij blind is, zo strak zag het eruit.

Maar goed, hoewel presentatie belangrijk is, daar gaat het uiteindelijk toch niet helemaal om. De muziek wel. En die was met heel mooie arrangementen van Eva Baggerman op en top op orde. Twee hoogtepunten waren eigenlijk de wat meer ingetogen rustige sfeer-nummers. De ballad of the sad young man (waarbij Eric Vloeimans voor wat bijzondere extra betovering zorgde) en de toegift: Lullaby.

Ach, zo kunnen we nog wel even doorgaan. Wij hebben snel de CD gekocht. En dat zou u eigenlijk ook gauw moeten doen.