maandag, september 27, 2010

Contemplation: Bach en Borobodur

Mooie muziek, altijd goed, nu eens zelf achter de piano gekropen:



zaterdag, september 18, 2010

Cor ontmoet Brigitte Kaandorp: heerlijke avond

Op het laatst zag ik afgelopen donderdag nog een twitterberichtje van Cor Bakker, even doorklikken leerde dat hij met Brigitte Kaandorp een 'avond met' zou spelen in zaanstad-theater. En dat werd een heel mooie avond, volgens het concept: kom bij Cor in de huiskamer. En daarmee komt Cor Bakker uit de coulissen tevoorschijn. Want hij is altijd dienend aanwezig en het is leuk om eens te zien welke muziek hij zelf leuk vindt.

Even voor de duidelijkheid, wie heel goed luisterde naar Paul de Leeuw shows kon al ontdekken hoe humoristisch Cor is. Want hij gaf altijd klein en groter muzikaal commentaar op wat er in de show gebeurde. Voor mij reden om Paul de Leeuw te blijven kijken (en vooral luisteren). En ook bij gastoptredens bij bands kon je meer te weten komen over zijn helden, maar goed, dat gingen we nu eens volledig in het theater horen.

Ditmaal geen bijcommentaar van Cor maar samen met Brigitte Kaandorp mooie liedjes. Met liedjes van muzikale helden als jules de corte (ik zou wel eens willen weten), annie m g schmidt (h bannink), clare fischer enzovoorts. Alleen is het natuurlijk niet eenvoudig om naast brigitte kaandorp nog een gewoon gesprek te voeren, laat staan theatershow te maken. Zij heeft in elke vezel van haar lichaam een ongeremd humoristisch commentaar voorhanden en dat spreekt zo luid dat we in de zaal zelfs bij de meest eenvoudige momenten moeten schaterlachen. En het publiek leek daarbij verdeeld in Kaandorp aanhangers (die de hele tijd wilden lachen) en in muziekliefhebbers (een wat kleinere groep, zo te horen).

Cor en Brigitte hadden uitonderhandeld dat ze gingen geven en nemen. Op verzoek van Cor zong Brigitte, op haar lage stem, zonder vibrato, my funny valentine. En dat was heel goed gezien van Cor: na één verse verstomde het gelach van de Kaandorp aanhang en maakte het plaats voor verstilde ontroering. Het was prachtig, maar je kon ook voelen dat het eng was voor Brigitte. Niet een eigen lied (een maatwerk jas die helemaal past) maar andermands lied.

Om de spanning van dat optreden kwijt te kunnen lanceerde kaandorp er direkt een Mexico achteraan. Ja.. mexico met die grote uithaal van mary servaes... Vervolgens, op speciaal verzoek: 'het is over': wereldberoemde lied van bannink/schmidt. En ook dat was adembenemend mooi gebracht. Maar weer voelde je dat Brigitte niet tot in alle diepte durfde te gaan bij het lied; dat was misschien toch te spannend.

Heel bijzonder was dat Brigitte bij haar eigen liedjes, in haar eigen idioom, wél helemaal die diepgang en persoonlijke kant durft te pakken. Daarmee grijpt ze je als publiek direkt bij de strot. En als ze die liedjes zingt heeft het publiek helemaal niet de neiging om overal bij te lachen. Kortom: ze heeft echt een eigen taal/idioom opgebouwd en daarin is ze onovertroffen.

Al met al een avond die je direkt pakt, van het begin tot het eind (er was geen pauze). En we hopen dat er veel soortgelijke avonden (want dat schijnt de bedoeling te zijn, met telkens andere artiesten) volgen. En tot die volgende keer luisteren we gewoon nog even naar de CD's van Cor die we naderhand hebben gekocht (waarover later meer).

donderdag, september 16, 2010

Bill Evans - herinneringen op het web

Marc Myers haalt herinneringen op aan Bill Evans op deze pagina, met verwijzingen naar interviews, youtube en een gedicht zoals voorgedragen bij zijn uitvaart. Zeer de moeite waard!