Via de nieuwe media liep ik aan tegen dit Freedom of Choice artikel van Artist in Residence Greg Osby on Indaba Music. Hij schrijft over hoe je tegen muziek aan kunt kijken en vooral: of je alles van je muzikale voorgangers geweldig moet vinden. Hoe ga je daarmee om?
Heel kort gezegd komt het erop neer dat hij zegt: ontwikkel je eigen stijl, je eigen smaak en laat je niet voor-zeggen of teveel beinvloeden door wat anderen mensen vinden dat geweldige muziek is of wat ze vinden dat jij als muzikant moet vinden. Volg je eigen pad en als de tijd daar is dan komt die muziek die je eerst misschien niets vond, vanzelf wel weer tot je en dan 'snap' je die muziek wel.
Ik heb een beetje een soortgelijke beleving. Ruim tien jaar geleden had ik les van Stefan Schmid, één van de leden van Zuco103. Een heel inspirerende en goede pianist. Die lied me toen op een bandje een eerste demo horen van hun muziek. En de zang van Lilian Viera die greep me direkt, maar alle muziek erom heen vond ik maar moeilijk. Complex. Druk. En in eerste instantie moeilijk te plaatsen en te snappen. Daar moesten mijn oren en geest gewoon even naar gaan 'staan'. Ja, en toen dat dan eenmaal gebeurde kon ik ze ook goed volgen in hun verdere muzikale reis.
Snap je?
