Al sinds jaar en dag (ruim voor Idols, X-factor, the Voice enzo) bestaat er zoiets als de Rotterdamse pianodriedaagse. Een festival waarin pianisten in 5 minuten mogen laten zien wat ze kunnen en vervolgens door kunnen dringen in verdere ronden. Waarbij een kundige jury bepaalt welke er op het eindconcert mogen spelen en er dan prijzen worden uitgereikt enzo. Wist u bijvoorbeeld dat op één van de vroege festivals de broertjes (toen nog) Soerjadi ontdekt werden?
Het festival bestaat nog steeds en dit jaar was er een workshop Compositie door Bert van den Brink. Ik heb me daar gauw op ingeschreven, want dat leek me een mooie sessie te kunnen worden. En ik werd niet teleurgesteld. Er waren in totaal zes componisten (waaronder ondergetekende) die hun stuk op de piano ten gehore brachten. Elk met een heel eigen karakter en stijl. Van romantisch, filmisch, klavierleeuwerig tot klassiek-inventief en jazz.
In de sessie kwam veel leerzaams tevoorschijn. Over akkoordnoten en het effect van herhaling of variatie. Over de keuze van begeleiding in linkerhand. Met als motto om het avontuur te blijven opzoeken. Daarbij gaf van den Brink iedere componist precies die tips en aandacht die pastte. In mijn geval doken we wat verder in een wat ouder stuk van mij, om te concluderen dat een overgang met C7/9 veel mooier en/of weggelaten kon worden. En ook kreeg ik tips over de beste manier om improvisatie uit te bouwen op het B-tje in het stuk. Leuk, leerzaam en inspirerend.
Waarmee ik u hierbij graag het stuk ook even laat horen, zoals vanochtend opgenomen. Ik heb inmiddels ook een titel verzonnen: Triangle.
Triangle by JazzjunkNL