Het is de week van de radio Jazz zullen we maar zeggen. Was het gisteren radio Amstelveen, vandaag Dulfer en Beets (de man van Blue Note in de Gravenstraat; voor wie niet oplet) op Business News Radio. Normaal hebben we dat alleen overdag opstaan om de beurzen te horen kelderen. Maar op maandagavond maken we een uitzondering. Ooit was er op die avond ook een astrologe op de zender te horen, maar die kon het jazz-geweld van de mannen die na haar kwamen kennelijk niet verdragen en is met sterren en noorderzon verdwenen.
Wat vinden we mooi aan het programma? Laten we zeggen; de muziek. High fly bijvoorbeeld zoals dat net voorbij kwam. Montreux jaren 80; dizzy op watermelon man. En eerder nog een langzame ballad die wel interessant, maar eigenlijk ook gewoon net niet ok was. Erg leuk, want ook de minder goede platen scherpen je oren en gemoed.
Voor wie altijd al dacht dat jazz een incrowd gebeuren was. Luister naar Dulfer Jazz op BNR en je weet wel beter. Volkomen objectief. Geen enkele reclame door/voor de presentatoren. En net als radio Amstelveen ook hier te beluisteren via het web!
Een lekker plekkie om tips, recensies over jazz in Nederland te ontdekken
maandag, maart 24, 2003
zondag, maart 23, 2003
Amstelveen jazz radio
Zit ik rustig te ontwaken op mijn balkonnetje in de zon; beetje de radio scannen naar andere dingen dan Irak, kom ik op 107.15 FM bij Radio Amstelveen in een jazz programma terecht. Direkt even gekeken of ze op het web bestaan. En jawel. Het blijkt de jazzcorner van Radio Amstelveen lokaal. Elke zondag van 12.00 tot 14.00 uur. Met vandaag allemaal liedjes over Spring (Spring, Spring will be a little late this year, Spring can really hang you up the most, Joy Spring...).
Voor wie dat nog te vroeg op de dag is; elke eerste vrijdag van de maand is er een "Jazz for regulars only" met Robert Soomer. En dat is van 23.00-1.00 uur.
Afijn, veel luisterplezier (webtechniek is experimenteel, kan soms niet werken) allemaal!
Voor wie dat nog te vroeg op de dag is; elke eerste vrijdag van de maand is er een "Jazz for regulars only" met Robert Soomer. En dat is van 23.00-1.00 uur.
Afijn, veel luisterplezier (webtechniek is experimenteel, kan soms niet werken) allemaal!
zaterdag, maart 22, 2003
Bimhuis 14 maart 2003 Hod O'Brien Trio
Wij gingen luisteren naar de volgende line-up:
O'Brien, piano; J,Schols Bas ; J.Engels drums en speciale gast John Marshall, trompet
O'Brien is een zeer begaafd pianist. De vlekkeloze beboplijnen toverde hij zonder aarzeling uit zijn rechterhand. Maar zonder drummer die hem af en toe een schop onder zijn reet gaf, bleef zijn spel vlak. Dit kan ook gezegd worden over de Amerikaanse trompettist Marshall, die al een aantal jaren in Duitsland woont en werkt. Met een mooie toon (Kenny Dorham, Blue Mitchell) sprak hij evenals zijn werkgever de beboptaal uitstekend. Maar wat moet een trompettist zonder een drummer die hem voedt met accenten? Naast de vlekkeloze (maar zeer traditionele) uitvoering was het repertoire een van de sterke punten van de avond. Leuke thema's van de hand van oa Fats Navarro en Bud Powell, afgewisseld met bop georiënteerde originals.
Een veelbelovende samenstelling dus, goed voor een flinke portie bebop. Het ergste wat er deze avond kon gebeuren? Juist! De afwezigheid van John Engels door ziekte. Hoewel Engels werd vervangen door die andere drumveteraan P. Ypma, was zijn afwezigheid funest voor de spirit van de avond. John Engels staat erom bekend de meest houterige muzikanten te laten swingen. Bovendien kan hij routineuze spelers dwingen om op avontuur te gaan. Dit waren nu precies de ingrediënten die in het Bimhuis nodig waren maar node gemist werden.
O'Brien, piano; J,Schols Bas ; J.Engels drums en speciale gast John Marshall, trompet
O'Brien is een zeer begaafd pianist. De vlekkeloze beboplijnen toverde hij zonder aarzeling uit zijn rechterhand. Maar zonder drummer die hem af en toe een schop onder zijn reet gaf, bleef zijn spel vlak. Dit kan ook gezegd worden over de Amerikaanse trompettist Marshall, die al een aantal jaren in Duitsland woont en werkt. Met een mooie toon (Kenny Dorham, Blue Mitchell) sprak hij evenals zijn werkgever de beboptaal uitstekend. Maar wat moet een trompettist zonder een drummer die hem voedt met accenten? Naast de vlekkeloze (maar zeer traditionele) uitvoering was het repertoire een van de sterke punten van de avond. Leuke thema's van de hand van oa Fats Navarro en Bud Powell, afgewisseld met bop georiënteerde originals.
Een veelbelovende samenstelling dus, goed voor een flinke portie bebop. Het ergste wat er deze avond kon gebeuren? Juist! De afwezigheid van John Engels door ziekte. Hoewel Engels werd vervangen door die andere drumveteraan P. Ypma, was zijn afwezigheid funest voor de spirit van de avond. John Engels staat erom bekend de meest houterige muzikanten te laten swingen. Bovendien kan hij routineuze spelers dwingen om op avontuur te gaan. Dit waren nu precies de ingrediënten die in het Bimhuis nodig waren maar node gemist werden.
zondag, maart 09, 2003
10 april BIM-huis, nu alvast noteren...!
Het BIM-huis heeft een heeeele mooie Steinway vleugel gekocht. Ik citeer even de BIM-huis site:
Een bijzonder programma om de aankomst te vieren van de nieuwe vleugel van het Bimhuis, een splinternieuwe Steinway D (de grootste Steinway concertvleugel), met twee uitzonderlijke -en zeer verschillende- pianisten, Guus Janssen en Bert van der Brink. Beide komen in een subtiele duobezetting, om de mogelijkheden van het instrument goed te doen uitkomen. De keuze voor deze pianisten is niet toevallig. Zij maakten deel uit van de selectiecommissie die in de Steinwayfabriek in Hamburg uiteindelijk voor dit instrument koos om het bijzondere karakter. 'Wat zouden we graag Paul Bley op deze vleugel horen', was één van de observaties. De daad bij het woord: de tweede helft van dit programma is voor Paul Bley.
En we mogen dan overigens ook genieten van David Kweksilber (klarinet, eerder op dit log ook gezien in Panama) en Clemens van der Veen (contrabas).
Een bijzonder programma om de aankomst te vieren van de nieuwe vleugel van het Bimhuis, een splinternieuwe Steinway D (de grootste Steinway concertvleugel), met twee uitzonderlijke -en zeer verschillende- pianisten, Guus Janssen en Bert van der Brink. Beide komen in een subtiele duobezetting, om de mogelijkheden van het instrument goed te doen uitkomen. De keuze voor deze pianisten is niet toevallig. Zij maakten deel uit van de selectiecommissie die in de Steinwayfabriek in Hamburg uiteindelijk voor dit instrument koos om het bijzondere karakter. 'Wat zouden we graag Paul Bley op deze vleugel horen', was één van de observaties. De daad bij het woord: de tweede helft van dit programma is voor Paul Bley.
En we mogen dan overigens ook genieten van David Kweksilber (klarinet, eerder op dit log ook gezien in Panama) en Clemens van der Veen (contrabas).
Abonneren op:
Posts (Atom)