zondag, oktober 20, 2024

Recensie: Froukje - Noodzakelijk Verdriet

Ja lieve lezers, het is hoog tijd voor een recensie van het album Noodzakelijk Verdriet door Froukje

En ik ga even niet heel hooggeleerd doen alsof ik alleswetende recensent ben want dat is niet zo. Ik werd ruim anderhalf jaar geleden getipt en luisterde toen voor het eerst naar Als ik god was. Dat vond ik een mooi nummer, qua tekst, melodie, synthesizers en wat erbij hoort.

Screenshot home-page Froukje
O ja, en dan moet ik nog wat bekennen. Ik ben verwoed pianist/toetsenist en mijn jeugdhelden zijn Abba en Supertramp. Daar liep ik niet erg mee te koop destijds maar dat moge verduidelijken dat compositie/toetsen en bandgevoel wel een beetje mijn dingen zijn. 

Noodzakelijk verdriet

Afijn, ik dwaal af. Het was begin januari dit jaar en ik had een klusje in huis te doen. Veel was ophangen. Daar zag ik niet echt naar uit dus ik dacht: eens zien of ik dat leuker kan maken met een speurtocht naar nieuwe muziek. En zo dacht ik: hé, zou dat nummer van Froukje van een Album komen en hoe dit dat dan?

Afijn, zo kwam ik op Noodzakelijk Verdriet uit en ik was - ben ik eerlijk in - niet goed aan het luisteren. Ik was namelijk bezig de was op te hangen: ik luisterde eigenlijk vooral een beetje naar de synthesizer klanken en de liedjes schoven voorbij. Afijn, dat was ophangen duurde nog wel even dus ik had de plaat al één keer voorbij horen komen en was aan de tweede ronde bezig, want ik had hem op repeat staan. 

Even beter luisteren dan

Ergens halverwege had ik een soort bewustzijn; hé wacht even, deze hele plaat heeft iets, er is net iets tegen mij gezegd, een soort groter verhaal dan alleen een lijst mooie liedjes. Dus ik ging beter luisteren en ik denk dat ik toen ergens bij het lied 'Ik ben bang' was. Dat is een soort antwoord op 'Als ik god was'. En ach, wie weet dat ik er anders naar luister (ooit misdienaar geweest). En vanaf dat punt ging ik dus actief luisteren. Lang verhaal kort: dat doe ik nu nog steeds.

Het album heeft zoveel mooie liedjes, teksten en dan ook: instrumentatie en audiomixage. Alles vloeit op mooie manier in elkaar en ook de volgorde van liedjes vertelt in zichzelf een verhaal. Dat kan ik gaan uitspitten allemaal. Maar dat ga ik niet doen. Ik ga u niet de mooie ontdekkingsreis ontnemen die ik zelf heb gewandeld, maar kan u verzekeren dat het album telkens weer nieuwe lagen/zaken heeft die je kunt ontdekken. O ja, er is ook goed op te dansen, ook fijn.

Nu kan het zijn dat er op dit moment allerlei van dit soort mooie albums uitkomen (ik hou dat niet bij namelijk) en dat ik onrecht doe aan allerlei andere muzikanten. Maar ik zet dit album gewoon in de serieuze iconische bewaarplaat-categorie. 

Twee dingen? 

Ok, het ene: voor de liefhebber van filosofische betekenisgeving: je zou kunnen zeggen dat het een album is dat gaat over tijd. Het verhaalt loopt van in blokken van verleden, afscheid, verloren, verbonden, zoeken naar vinden en het nu. Van alleen met de tijd, via zeeën met de tijd naar we hebben de tijd (minstens tot morgen).  

Het andere: de geluiden, sounds, mixen en bytes hebben zoveel mooie laagjes en daar zit zoveel liefde en muzikale aandacht onder, dat is ongelofelijk. In drijfzand hele mooie ritmische's bytes en ook een wurlitzer achtig orgelsoundje dat in en uitgeveegd wordt. Tommetjes die van links naar rechts gaan ('dit verdooft wel'). 'Leef echt' op repeat door je oren. Soort linn-drum feel. En in Naar het licht wordt ook van alles met knoppen/filters uitgehaald (wat precies weet ik niet) wat je bijna niet kan horen maar echt mooi.

Hulde en dank !

Kijk, als iets zo mooi is, dan moet je dat ook de artiest laten weten natuurlijk. Dus als afsluiting hier het mailtje dat ik - ik zie op 7 april - gestuurd heb aan het mailadres van management Froukje. Dat vat het ook mooi samen.

Willen jullie graag aan Froukje doorgeven dat het laatste album echt prachtig mooi is, op allerlei manieren. Echt niet te beschrijven. Vooral bijzonder: lekkere beats/drive en ook de verhalen erin. Het draait lekker op repeat terwijl ik druk bezig met ingewikkelde papier-zaken-procedures en geeft me energie en inspiratie.

Dank, dank, dank! 


zaterdag, oktober 12, 2024

Aan de slag met Bannink: Linda Vink en Bert van den Brink - 11 oktober 2024 - Hilversum

Ach, het is alweer tien jaar geleden dat ik de vorige keer schreef. Tijd voor een nieuw stukkie dus.

Ditmaal over Bannink. Dat is toch de Nederlandse Mozart / Rodgers & Hammerstein / Gershwin of hoe je hem ook zou kunnen noemen. Een ongelofelijk muzikaal genie die allerlei soorten liedjes maakte die, opgroeiend in Nederland, in ons geheugen gegrift zijn (mijn Opa, op een mooie Pinksterdag, deze vuist op deze vuist). 

Banninks muzikale schat/nalatenschap

Gijs Groenteman maakte een prachtige podcastserie over het leven en de muziek van Bannink. Die is hier te beluisteren. Maar ja, nog mooier is het om live te luisteren naar de prachtige liedjes. En die kans had ik gisteren in het muziekcentrum van de Omroep. Meesterpianist/organist Bert van den Brink bracht met Sopraan Linda Vink het programma: 'Aan de slag met Bannink', met gebruikmaking van het Pierre Palla concertorgel. 

Dat concertorgel alleen al is de moeite waard om te komen natuurlijk en dat is een verhaal apart (lees hier). En het is ongelofelijk fijn dat de Stichting Pierre Palla Concertorgel de ruimte en gelegenheid gaf voor dit concert. En ja, als je als jazz-cat dan ook weet dat Bert van den Brink dat orgel speelt, dan moet je erheen. Beste muziek/composities van Nederland, uniek orgel, Bert van den Brink en - dat weet je ook zeker - een vocalist die op één muzikale golflengte met Bert van den Brink zit. 

Het programma: mooie liedjes van Bannink

Hiernaast ziet u het programma. Prachtige liedjes, mooie teksten en een bijzonder mooie selectie. Het iconische Ja zuster, nee zuster als binnenkomer en vervolgens een serie liedjes waarvan sommigen na één enkele uitvoering niet meer zijn gespeeld. Daarbij had de dochter van Harry Bannink ook nog enige suggesties gedaan, waardoor we konden luisteren naar Mozaïeken als getuigen en Poëzie (ziehier een lijst met Bannink-liedjes voor televisie).

Het prachtige 'ik hoef alleen maar zo te doen' kwam voorbij. Een liedje van voor mijn tijd (hier youtube versie), maar prachtige kritiek op cultuursubsidiestops en VVD-bezuinigingen (ik hoorde ook de naam Haya van Someren voorbij komen, nadien in haar rol voortreffelijk opgevolgd door cultuursloper Halbe Zijlstra).

De Mount Everest van de kleinkunst: 'Het is over' werd door Linda Vink meer dan overtuigend gezongen. Natuurlijk is expressie daar de kunst, maar je hebt soms van die momenten dat je geroerd wordt door een lied, niet vanwege de precieze tekst van dat moment, maar vanwege de eigen verbinding met emotie die de artiest een uiting geeft. Dus dat was echt een magische combinatie van expressie, muzikaliteit, begeleiding, compositie, tekst. 

Te mooi om op te noemen

Nu kan ik nog hele lappen tekst opnoteren, maar het was gewoon te mooi om op te noemen. Ik hoop dat het programma breder gespeeld/opgevoerd wordt (volgens AD zou dat zo zijn). Maar ik zag ook twee camera's staan en hoop dat er microfoons open hebben gestaan en we in de toekomst een opname mogen bewonderen. 

Hoe het ook zij. Een prachtige avond. Drie toegiften. Echt prachtig. Maar als u toch een impressie wil, luister dan gerust naar deze mooie improvisatie van Bert van den Brink van het stuk in the still of the night van Cole Porter op het Pierre Palla orgel. 


 Tenslotte: dank aan de Stichting Pierre Palla Concertorgel en het Muziekcentrum van de Omroep.