The coolest Manteca in a long long time, by Aires Tropicales

Ok, so this post is in English, as a courtesy to this great band: Aires Tropicales. And I will be honest. While my jazz/music heart is still beating lively, I completely lack the time to keep up with latest records/bands developments. Things ain't what they used to be, as it were.

Aires Tropicales: foto: Aires Tropicales website

Now in daytime I do some stuff in banking, rules, compliance and this week we had a farewell conference for a very reknowned Dutch person who has been active in retail payments for a long time. 

So yes, it's a bunch of talks, some more inspiring than others, but overall a very nice event. But if there is one thing I will remember mostly, it is the music. Reason being: The group Aires Tropicales was on stage for intermediary musical intermezzo's.

Who are Aires Tropicales

Well, I think I will run out of superlatives shortly, but let's first name the musicians: Flute: Claudia Veloso, Clarinet: Ninian Rodriguez, Oboe: Jorge Daniel Ruiz, Bassoon: Ramon Alejandro Marquez, Horn: Karla Hernandez

And as you may see from their names, they come from Cuba. Their name itself refers to a music album of 2015, a collaboration of Paquito D'Rivera with woodwind quartet Quinteto Cimmaron, released in 2015. The album has a unique fusion of classical and Cuban music. It blends Cuba's rich musical heritage, D'Rivera's reputation as a versatile and influential musician in Latin jazz with classical jazz and in sum: a deep respect for musical history.

And did they pay hommage! The second song that they played during this conference was this famous song, with a rythmic intro, octave baseline and super groove: Manteca. For those who are not into the song: check out the Wiki to read more about Manteca and its relevance/place in jazz and Cuban history. Or have a listen over at Youtube, to listen to the original.

Now, I had been doing this week of latin big band jazz in the previous century, with Leslie Lopez (Nueva Manteca, Cubop City Big Band, Conexión Latina and New Cool Collective etc.) as conductor. And Manteca was part of the performance we prepared. Well, getting that song into your system requires some effort. Already hitting and timing the baseline in the beginning is a thing that can keep you busy for some time.

Manteca

So, I hear three base notes and think: Manteca! , almost getting ready to shout it out (as allowed/suggested by Leslie a long time ago). Next up I get the most lovely rendition of the song that I heard in a long time. The togetherness and colours of the Aires Tropicales made an already sunny afternoon into an even more shining experience. 

Yet, I must restrain myself, as there is a cultural misfit between the music and the people in the room. As a jazzjunkie at a concert I would grunt at great licks, arrangements and shout out 'yeah' when it strikes a nerve. But in this room, with all the suits around, I tone it down a bit. This is not the BIM-huis, it was the Royal Tropics Institute and someones formal farewell-party.

I can't reproduce the performance here, but it was in the moment, right, together, with love and care: all you would ever want from a performance. And at the end we finally got it: the group concluded with a shout out: 'Mantece!'. Well, that resolved quite a bit of my urge to do so myself. 

But there was more music and singing!

The first musical piece of the afternoon was the Bolero (have a look here), very nicely rendered. Then we had Manteca and for the occassion the group had also arranged the tune of a podcast into their musical harmonies. But up next was a vocal song and that was a surprise. The group transformed itself into a vocal group and of course this makes sense. 

They already make music with their breath and whether or not you use an instrument between it may not be so much of a difference in terms of quintessential expression of music. The sounds/technicalities are different, but sending your intention to the room and making music remains the same. What I loved very much (I don't know the name of the song) is the light etheral high voicings. They reminded me of some of the In paradisum voicings of Duruflé. 

Now, if you want to get a hint of what I mean, do check out their website video with this link. You'll understand what I mean. First you hear the vocal version of Summertime, and then the beautiful piece of Manteca!

What's next?

Well, I don't know what's next in store for them, but I wish them all best of luck and pleasure with their musical endeavours. And a big thanks to the Betaalvereniging organisors for having them perform this afternoon. What an excellent choice and fine afternoon it was. 

PS. Turns out the beautiful song was Canto a Eleggua https://www.youtube.com/watch?v=yXQ8mZtZuhM based on this song - https://www.youtube.com/watch?v=clMg33x1_e4 by Senso Sentido

Sweet times met Kraak en Smaak in Paradiso

foto W. Ploos van Amstel - Twittter

Naar Paradiso: dat was lang geleden !

Ja de hele wereld heeft smartphones bij zich en staat daar te filmen en fotograferen. Maar deze oude jazz knar met voorliefde voor synthesizers en grooves heeft dat niet. Ik kwam gewoon met mijn eigen oren, oordopjes en mezelf richting Paradiso. Lekker luisteren, dansen en genieten van Kraak en Smaak: de unieke hollandsche synth-groove venture, zo noem ik ze maar.

De vorige in Paradiso keer was al lang geleden, toen Steef de Jong ook al bijzondere toneelprodukties maakte, maar nog niet bekend en overladen met prijzen was. Maar je zou, gezien het gekraak van karton en de eigenzinnige smaak en stijl van Steef de Jong kunnen zeggen dat het motto heel gemeenschappelijk was. Alles draait om Kraak en Smaak. 

Nu, ja, laten we het voorprogramma niet vergeten te noemen. Door logistieke beslommeringen kwam ik te laat, dus geen muzikale indruk, maar ik noem ze wel graag: Donna Blue want ze horen er ook bij natuurlijk. 

Wie waren er?

Uw jazz-junk is natuurlijk ook niet de jongste meer en dat was ook in de zaal te zien. In zekere zin alle leeftijden. Ik zag op balkon zowel een oma zitten als twee heel jonge basisschool-scholieren. En daartussenin overwegend de jaren 80/90 generatie zal ik maar zeggen. 

Waaronder ondergetekende natuurlijk. Jaren geleden kwam via Electric Hustle in aanraking met Kraak en Smaak en hoe mooi ik die plaat vond leest u hier. Er is altijd zoveel te genieten in de muziek en als je dan ook met een bak aan synthesizers en fm-sounds zo muzikaal aan de slag weet te gaan ben ik verkocht.

Een superhechte band

In deze Youtube-film kun je meer kijken naar de band, hoe ze ontwikkeld zijn. Als ik het zelf samenvat dan is het vanuit een producer setting, geleidelijke samenwerking met zangers etc meer richting contract en echte band en songs. En de grote vraag voor mij was vooral: een plaat kun je mooi af producen, maar hoe zijn ze live? Het antwoord is kort en krachtig: fenomenaal en fenomenaal hecht. 

Naast Kraak en Smaak zélf zijn daar vocalist/gitarist Ivar Vermeulen en Bernice van Leer (zang). Je merkt de kilometers die ze muzikaal samen hebben afgelegd. Ivar zingt mooi en gooit er ook strakke licks en solo's op gitaar in. Bernice heeft een dijk van een stem die ze kleurt en knalt naar gelang de song het vraagt. 

De bassist was ronduit geniaal groovy en muzikaal en dat blijkt te kloppen: ik zie dat het Rik Kraak is (jazzopleiding Codarts en divers prijswinnaar maar vooral: muzikale held). Drummer blijkt Joris Feiertag te zijn en mede toetsenist/artiest blijkt Toby Anagnostis (ook mede componist van Heat, die verder in alle drukte aan het eind de laptop met grooves aan het eind van de vloer moest rapen, band speelde lekker door). En ook de overige bandleden/blazers: veel dank!

Goodies: drops en synths/sounds

In de set wisselden ze nieuwe nummers met oude af en het werd een heel warme kolkende bedoening.

Het is ook gewoon lekker om in een goed getimede/uitgevoerde drop te vallen, bij Let's go Back bijvoorbeeld. En persoonlijk mag ik erg genieten van al het muzikale snoepgoed dat bij Oscar de Jong vandaan komt. Ik vermoed dat mensen niet in de gaten hebben hoe bijzonder het is hoe hij live die sounds uit zijn synth haalt. 

Maar dat geldt over de hele linie: één bak topmuzikanten/artiesten die een hele mooie show neerzetten. En dat stumble dan muzikaal als enige misschien een beetje struikelde: misschien hoort dat wel zo, bij die titel?

En er is meer in aantocht...

Afijn, het was een fijne avond, mooie muziek en tegelijk een mooie kennismaking met nieuwe podium-artiesten. Wie ook wil gaan, check deze link met tourinfo. En tenslotte het goede nieuws: in oktober komt het nieuwe album uit en wie wil mag in oktober (de 22e geloof ik?) naar de Melkweg voor nog zo'n happening.