New Cool Collective Big Band in Panama... de traditie vervolgt

De New Cool Collective Big Band speelt, na jaren geleden in Meander op maandagavonden een traditie te hebben gevestigd, al weer een tijd lang vast in Panama. Nachtclub in Amsterdam bij CS. En gisteren speelden ze er ook en had ik eindelijk tijd om te kijken hoe het ervoor stond. En wat bleek?

Ritme sectie enigszins veranderd, Willem Friede in plaats van Stefan Schmid, Martijn Vink in plaats van Stefan Kruger, maar nog wel Jos de Haas, Leslie Lopez en de onverbeterlijke Anton Goudsmit. Nieuw: de broer van Jos de Haas op tenorsax. En zo kunnen we wel de hele line-up proberen te reproduceren, maar dat lukt toch niet. Het gaat erom dat NC Big Band swingt als een trein. Zelfs aloude verstokte discogangers kunnen er niet meer om heen: de bij hen levende stoffige big band perceptie is door Benjamin Herman (weer hij!) en de zijnen weer lekker afgestoft. Met DJ en VJ erbij is het geheel compleet.

Miquel Martinez deed een mooie onnavolgbare solo en ook Anton Goudsmit was als vanouds hoogkwalitatief aan het 'schmieren'. En de trein rijdt ondertussen strak verder. Echt lekker strakke band. Awel, geen woorden voor. Het swong, de stemming zat er goed in, het show-elements was erg goed verzorgd en ook was er nog plaats voor gast percussionisten. Tja, ach, ik merk, het blijft toch moeilijk om het te beschrijven zo op een website-tje. Dat je vol spanning op het eind nog denkt dat Leslie Lopez een timbales-solo neerzet, loopt-ie gewoon terug naar zijn basgitaar.

Kortom, gewoon erheen gaan, dat is het devies.

Biggles en Benjamin...

Afgelopen zondag in Odeon. Te mooi weer buiten. Toch even naar binnen. Tweede setje meegepakt van de Biggles Big Band.

Met de maiden voyage van het stuk Mayden Voyage. Mooi gebracht. Geinige solo ook, zeggen we dan met enig understatement over Benjamin Hermans (die we overigens bij zoeken naar keyboardstandaard eens aantroffen; lange noten blazend in repetitieruimte van niet nader te definieren oefenlokaal; fijn om te weten dat het je in het leven nooit komt aanwaaien). Of, laten we het anders formuleren. Mooi opgebouwde solo, neemt de luisteraar stapsgewijs mee tot zelfs ingewikkelde lijnen in de solo herkenbaar blijven in hun eenvoud.

Verder ook een hele mooie en sfeervolle Mood Indigo gehoord. Met een gastbaritonspeler (leek het althans) wiens naam we niet genoteerd hebben. Maar waarvan we later begrepen dat het Maarten Schuurman was. En dat ene stuk van Miles, Milesstones, alwaar de solocue (en het einde daarvan) door de met ogen dicht spelende Hermans niet gezien, doch zeer snel gehoord werd. Ach, het blijft een fenomeen, die meneer met de altsax. Erg de moeite waard.

En de volgende keer zullen we direkt ook wat betere aantekeningen maken terwijl we er zijn.....

Sanna van Vliet te Voorschoten

Ultieme jazz-tip. Begeef u op zondag 2 maart naar Voorschoten en zoek het eiland van Ome Nick. Vanaf 15.00 uur speelt daar Sanna van Vliet samen met Frans Elsen, Jacques Schols en Rene Winter. Gaat en oordeelt zelf.