Wij gingen luisteren naar de volgende line-up:
O'Brien, piano; J,Schols Bas ; J.Engels drums en speciale gast John Marshall, trompet
O'Brien is een zeer begaafd pianist. De vlekkeloze beboplijnen toverde hij zonder aarzeling uit zijn rechterhand. Maar zonder drummer die hem af en toe een schop onder zijn reet gaf, bleef zijn spel vlak. Dit kan ook gezegd worden over de Amerikaanse trompettist Marshall, die al een aantal jaren in Duitsland woont en werkt. Met een mooie toon (Kenny Dorham, Blue Mitchell) sprak hij evenals zijn werkgever de beboptaal uitstekend. Maar wat moet een trompettist zonder een drummer die hem voedt met accenten? Naast de vlekkeloze (maar zeer traditionele) uitvoering was het repertoire een van de sterke punten van de avond. Leuke thema's van de hand van oa Fats Navarro en Bud Powell, afgewisseld met bop georiënteerde originals.
Een veelbelovende samenstelling dus, goed voor een flinke portie bebop. Het ergste wat er deze avond kon gebeuren? Juist! De afwezigheid van John Engels door ziekte. Hoewel Engels werd vervangen door die andere drumveteraan P. Ypma, was zijn afwezigheid funest voor de spirit van de avond. John Engels staat erom bekend de meest houterige muzikanten te laten swingen. Bovendien kan hij routineuze spelers dwingen om op avontuur te gaan. Dit waren nu precies de ingrediënten die in het Bimhuis nodig waren maar node gemist werden.
