Vanochtend op de radio hoorden we een interview met Tineke Postma, jong en talentvol Nederlands saxofoniste (alt/sopraan). Cum laude afgestudeerd op Amsterdams conservatorium. Nu al links en rechts prijzen gewonnen.
Natuurlijk ging het even over blonde vrouw op sax (het Candy-Dulfer effect), maar daarna ging het vooral over muziek. En over haar eerste plaat, First Avenue. Met... jawel, het is gewaagd... veel eigen stukken. Overtuigd door de stukken op de radio (1 live, 1 van de plaat) zijn we snel naar de CD-winkel gegaan. En de CD heeft nu de eerste ronde in de speler achter de rug.
Wat we ervan vinden? Tja... erg bijzonder eigenlijk. Stuk voor stuk goede muzikanten (Rob van Bavel, Martijn Vink, Jeroen Vierdag en Tineke zelf) met open oren. En een serie mooie stukken die het vooroordeel dat jazz niet goed in het gehoor ligt stevig ontkrachten. We gaan nu gauw kijken of de plaat de duurtest kan doorstaan (kijken of ie al verveelt als je hem 15 keer beluistert).
En U? U gaat hem ook snel kopen, dat weet ik zeker.
