.. was op zondag ons doelwit. Een beetje de dag van de oude helden, beginnend met James Brown. Niet slecht.... hij kan nog mooi meekomen. Vervolgens Hancock, Shorter, Blade en Holland. Wat in feite gewoon een concert van razendgoede ritme-sectie werd: Shorter was volkomen verdwaald en de weg kwijt. We vergeven het hem omdat hij zo'n groot track record heeft (alleen al vanwege de compositie infant eyes).
En tenslotte Oma Puertomundo. Fantastische brenger van het lied. Ongelooflijk wat een warmte, intentie en soul ze in haar stem heeft. In het midden van de slotset Statenhal, samen met gitaar en achtergrondzang was dat wat mij betreft het hoogtepunt. Zelfs temidden van een deels lawaaiige bierdrinkende weinig spaans apprecierende menigte stond dit als een huis.
Volgend jaar gaan we weer, al was het maar omdat het de laatste keer in Den Haag zal zijn (Ahoy wordt de volgende plek.. of all places). Maar wie dit weekend nog even iets leuks wil horen, spoede zich naar festival op de Amstel aan Weesperzijde 130 om te luisteren naar het Dizzy Jazz Orchestra.
