Tja, Pat Metheny was natuurlijk geweldig, en daarna bleek het een typische festival avond te worden. Dat betekent dat je handig moet manoevreren; zo'n kwartier rond begin en eind van een nieuwe set wordt het in sommige zalen/plekjes wat onrustig en is het lastig om te genieten van de muziek, met al die wandelaars ertussen. Daar staat tegenover dat je prachtige snoepjes muziek en events meekrijgt.
Zoals: Typhoon en New Cool Collective. Vernieuwend, bruisend, energiek en mooie cross-over van hip hop en jazz. Ziehier de youtube impressie van Benjamin Herman erover. Bijna 50 % procent verdeeld over de Congo-tent. Tent te klein (en warm) wat dan wel weer mooie charme opleverde. Toen door naar Jamie Lidell die net zijn nummer Another Day inzette. Mooie stem, swingend nummer, maar zijn instrumentalisten en arrangment kleurden wat bleek (maar dat kan moeilijk anders als je net van NCC en Metheny komt). Heel anders dan Nora Jones, die zichzelf op één van haar hits (don't know why) op piano begeleidde. Ondanks de bekendheid en airplay van het nummer heel mooi en authentiek. Had ik niet verwacht.
Gauw door naar de fruitsnacks en daarna het Noorse duo Albatrosh (hoor ze op deze link). Sterke rytmiek en een muzikale inhoud die maakt dat je vergeet dat het erg free-style is en toch coherent en prettig om te horen. Onverwachte verrassing dus en een vreselijk goede pianist, met wat Nabokov trekjes, maar vooral eigen stijl.
Toen verzeild geraakt in filmzaaltje, waar oude youtube filmpjes van commentaar werden voorzien door Roberta Gambarini. Heb haar niet horen zingen, maar was heel leuk om haar heel bevlogen te horen praten over carmen mc rae en het acteren van songs. Sinatra en McRae behoorden zeker tot de best articulerende / verhalende artiesten, waar elk woord een betekenis/gewicht krijgt. Verrassend mooie youtube filmpjes. Wat ze daar draaiden vond ik niet maar deze Jazz-Casual opname van Carmen McRae komt wel in de buurt.
Tja en toen om het af te leren nog even de buitenlucht opgezocht, met Maite Hontelé op trompet, en een groep latin-jazz tijgers waar we Cubop city in herkennen: Marc Bischoff, Mick Paauwe, Gerardo Rosales, Alberto Caicedo en Yumarya Grijt. Dat was heel swingend, passend op die zomeravond. Met als leuk verschijnsel dat natuurlijk allerlei dames hun man naar dit concert sleepten om dan latin te dansen. En die mannen die dat dan eigenlijk niet willen en moeilijk een houding weten te geven. Fijne muziek dus (en ook weer een plezier om naar Marc Bisschoff en zijn solo's te luisteren) en een mooie energie.
Wegens bereiken van muziek-quotum was daarmee de avond gereed en heb ik gemist... helaas... Joshua Redman ... en als retro-act: Earth Wind & Fire. Maar goed, zo gaan die dingen.... de vrijdag was al met al erg mooi voor deze jazzliefhebber !!
