Eigenlijk ging het de Jazzjunk maar om 1 ding dit jaar: concert van Pat Metheny met Lyle Mays (piano en keyboard), Steve Rodby (bass) en Antonio Sanchez (drums). En op vrijdag om zes uur sharp gaven ze de aftrap (om nog maar even in voetbaltermen te denken). En wat voor aftrap. Van de middencirkel direkt in de goal.
Een prachtconcert en wat het vooral zo mooi maakt is het samenspel Mays en Metheny, vergezeld door oude getrouwe Rodby op bas. Alletwee zo volstrekt meester op hun instrument en zo ingespeeld dat je direkt de muziek ingezogen wordt. Allerlei mooie nummers uit het rijke oeuvre van Metheny kwamen voorbij en zo werd de junk al snel ingezogen in de vloeiende melodieen, schuivende akkoorden en betoverende klanken. De groep speelde ook gewoon superzacht en werkte met dynamiek op een manier die je ook in kleine concertzaal zou doen. Het geluid zelf was overigens verrassend goed voor zo'n grote bak die NILE zaal is.
We hoorden voorbijkomen (o.a.) Have you Heard, Phase Dance, Jaco, Are you Going with me en zo nog veel meer. Is moeilijk bijhouden namelijk als je zo aan het genieten bent. En mazzel ook nog: uurtje later liep Mays over het terrein dus kon ik hem nog even persoonlijk bedanken. Wilde hem niet teveel stalken maar was bijzonder om hem even de hand te schudden en fijn om te kunnen vertellen dat het zo'n mooi concert was.
En mooi, dat was het !
Update: er hebben mensen wat youtube filmpjes van concert geplaatst. Mooie impressie is deze:
